protestari
prōtēstārī (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | prōtēstor |
| 2. Person Singular | prōtēstāris | |
| 3. Person Singular | prōtēstātur | |
| 1. Person Plural | prōtēstāmur | |
| 2. Person Plural | prōtēstāminī | |
| 3. Person Plural | prōtēstāntur | |
| Perfekt | 1. Person Singular | prōtēstātus sum |
| Imperfekt | 1. Person Singular | prōtēstābar |
| Futur | 1. Person Singular | prōtēstābor |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | prōtēster |
| Imperativ | Singular | prōtēstāre |
| Plural | prōtēstāminī | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:protestari | ||
Worttrennung:
- prō·tēs·tā·rī
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch: öffentlich bezeugen / beweisen / darlegen / aussagen; Zeugnis ablegen
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- Substantivierung: protestatio
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „protestor“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „protestor“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.