ructatio
ructātio (Latein)
Substantiv, f
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | ructātio | ructātiōnēs |
Genitiv | ructātiōnis | ructātiōnum |
Dativ | ructātiōnī | ructātiōnibus |
Akkusativ | ructātiōnem | ructātiōnēs |
Vokativ | ructātio | ructātiōnēs |
Ablativ | ructātiōne | ructātiōnibus |
Worttrennung:
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] gewöhnlich im Plural: das Aufstoßen, Rülpsen
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
|
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ructatio“ (Zeno.org)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.