sigillatus

sigillātus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv sigillātussigillātasigillātum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:sigillatus

Worttrennung:

si·gil·la·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] mit kleinen Figuren verziert

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv sigillum  la[1]

Beispiele:

[1] „iubet me scyphos sigillatos ad praetorem statim adferre.“[2]
[1] „praeterea typos tibi mando quos in tectorio atrioli possim includere et putealia sigillata duo.“[3]
[1] „hic vitrum fabre sigillatum, ibi crustallum inpunctum, argentum alibi clarum et aurum fulgurans et sucinum mire cavatum et lapides ut bibas et quicquid fieri non potest ibi est.“[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 468

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
  2. Marcus Tullius Cicero, In Verrem II, 4,32
  3. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 1,10,3
  4. Apuleius, Metamorphoses, 2,19
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.