szczypać

szczypać (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
szczypać		szczypnąć
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	szczypię
	ty	szczypiesz
	on, ona, ono	szczypie
Imperativ	Singular	szczyp
Präteritum	on	szczypał
	ona	szczypała
	oni	szczypali
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
szczypiąc	szczypiący	szczypany
Alle weiteren Formen: Flexion:szczypać

Worttrennung:

szczy·pać

Aussprache:

IPA: [ˈʃt͡ʃɨpat͡ɕ]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] transitiv: ein Stück Haut zusammendrücken, sodass es schmerzt; kneifen, zwicken, zwacken

[2] unpersönlich, transitiv: ein brennendes und/oder juckendes Gefühl verursachen; brennen, kneifen

[3] transitiv: (meist von Tieren) ausrupfen, rupfen, zupfen

Sinnverwandte Wörter:

[2] gryźć, kłuć, piec

Beispiele:

[1]

[3] „Właśnie dwókonną bryką wjechał młody panek / I obiegłszy dziedziniec zawrócił przed ganek, / Wysiadł s powozu; konie porzucone same, / Szczypać trawę ciągnęły powoli pod bramę.“[1]

Übersetzungen

Deutsch: [1] kneifen, zwicken, zwacken; [2] brennen, kneifen; [3] ausrupfen, rupfen, zupfen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „szczypać“

[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „szczypać“

[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „szczypać“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „szczypać“

Quellen:

Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.