vanha
vanha (Finnisch)
Adjektiv
| Singular | Plural
| |
|---|---|---|
| Nominativ | vanha | vanhat
|
| Genitiv | vanhan | vanhojen
|
| Partitiv | vanhaa | vanhoja
|
| Akkusativ | vanhan | vanhat
|
| Inessiv | vanhassa | vanhoissa
|
| Elativ | vanhasta | vanhoista
|
| Illativ | vanhaan | vanhoihin
|
| Adessiv | vanhalla | vanhoilla
|
| Ablativ | vanhalta | vanhoilta
|
| Allativ | vanhalle | vanhoille
|
| Essiv | vanhana | vanhoina
|
| Translativ | vanhaksi | vanhoiksi
|
| Abessiv | vanhatta | vanhoitta
|
| Instruktiv | — | vanhoin
|
| Komitativ | — | vanhoine- + Possessivsuffix
|
Bedeutungen:
Gegenwörter:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
|
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Richard Semrau: Taschenwörterbuch Finnisch–Deutsch. VEB Verlag Enzyklopädie, 1974, Seite 192
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.