.

Chël da S... nʼ â pa ince de beles. N püre vijin, che gnô pro dʼ ël a ores, se portâ dagnora valʼ cun ël la sëra, o blâ, o fëgn, o na juntla, döt mefo ci chʼ i gnô ala man. Al manciâ sura nöt datrai n müdl de siara söl gran ciamp y le patrun, chʼ i compedâ avisa, se ponsâ: “Chësta é bela, orun pa odëi, chi chʼ i roba.” Ël se ascogn na nöt sot le plü bel müdl amez ciamp y aspeta. Le lere vëgn y liëia le müdl y se lʼ ó ciarié. “Maradëta”, dijel, “chësc müdl pësa insnöt.” “Crëii bëgn”, dij le patrun fora dl müdl, “i sun iö laite. “Le lere conësc süa usc y se nʼ ó sciampé. “No, no”, dij le patrun, “ví pö ca, tete to ciavëster, mo le müdl lascia chiló.