Questo testo è completo, ma ancora da rileggere.
Bainvgnüts eir vus, meis chars Eu pro vus, bella, ir voless
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie

 Volkslieder   di Autori vari (1908)

34.

(Annalas XIV, Vital, p. 210.)

Eu ’vaiv’üna marusa
E pro quella staiva gent;
Quella füss stat ma chara spusa,
Sch’eu non füss it davent.

5 Ils bains, ch’eu la vögl,
Quai ingün non po dir our;
Ma tü taschast be chamön
E mai non disch da’ m tour.

O, tour t’ pigliess eu gent,
10 Scha teis pleds füssan da cour;
Ma eu ha ’na mala temma,
Cha tü’ m vögliast snarrantar.

O, snarrantar mattans
Mai non sun eu stat’ düsà;
15 Amo main pitschens infants
Mai non ha eu ingiannà.

O, schi da nan teis man,
Teis man dret sarà la fai,
E Dieu guarda sur in giò
20 E benedescha nossa lai.

Uoss’, uossa ha dit schi,
Ha dit schi con meis marus,
O che allegraivel di,
Cha quel ais stat da gnir meis spus.

Questa voce è stata pubblicata da Wikisource. Il testo è rilasciato in base alla licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Potrebbero essere applicate clausole aggiuntive per i file multimediali.