Questo testo è completo, ma ancora da rileggere.
A spass less gugient ir Bainvgnüts eir vus, meis chars
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie

 Volkslieder   di Autori vari (1908)

32.

(Annalas XII, Vital, p. 257.)

Mi’ amada, grand’ persuna
E tesori da meis cour,
Sco otra persuna ingüna,
Gilgia bella dad onur.

5 In vos sain ha mi’ algrezia,
Avant vus tuot meis dalet,
Penetrà ’m ’vais con algrezia
E meis cour sta sün vos pet.

Eu non ha acqui sün terra
10 Tai eguala mai chattà,
Tü amabla colombina,
Fand plaschair a teis amà.

Saj’ ch’eu dorma o ch’eu vaglia,
Schi ’t ha saimper in immaint;
15 Eir sch’eu sun trauri da vaglia
At giavüsch amo ardaint.

La plü bella qui sün terra
Dess a quell’eu renunziar?
Na, que mai non dvanteraja;
20 Sainza quella non poss star.

O dalet, o contentezza,
O char cour usche amà,
O amabla allegrezza,
O dutsch nom d’ felicità.

Questa voce è stata pubblicata da Wikisource. Il testo è rilasciato in base alla licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Potrebbero essere applicate clausole aggiuntive per i file multimediali.