Hinc viridi ripâ, hinc limosâ obducta palude,
Angustas capiebat opes Ferraria pauper,
Angustasque domos, angustaque templa Deorum;
Apta tamen tenui populo, tenuique senatu;
Finitimas inter tantum nunc eminet urbes,
Quantum inter Bacchi colles pater Apenninus,
Eridanusve inter fluvios, quos accipit infra,
Quosque supra e totâ Hesperiâ Neptunus uterque.
Nunc, ubi piscoso pellebant gurgite lintrem,
Aut ubi in aprico siccabant retia campo,
Regia tempia, domus, fora, compita, curia, turres
Herculeique decent muri, portæque, viæque;
Vixque suo populo ampla, potenti et moribus æquis
Et paribus studiis generi contendere Martis.
At nullos tantum iactat Ferraria cultus,
Quam quod te dominam accipiat, pulcherrima Virgo.
Blande Hymen, iucunde Hymen, ades o Hymenæe.
  Qualis in Ionio magno, bacchantibus austris,
Nauta, ubi vel Syriâ, vel Thynâ merce gravatam
Illiditque ratem, scopulisque relinquit acutis
Naufragus, et multum per cærula volvitur exspes,
Nudus et ignotâ tandem iactatur arenâ;
Dum vacuam querulis contristat fletibus oram,
Haud procul informi in limo radiare coruscam
Intuitur, quam vertit atrox ad littora, gemmam,
Tempestas, seque illa opibus solatur ademptis;
Ecce autem mirantem ignes, rutilumque decorem,
Incautumque potens manus occupat obvia, et illum
Dimittit maria implentem et nemus omne querelis:
Talis Roma, diu casus ubi flevit iniquos,
Optavitque dolens veterum decora alta Quiritum;
Dum Vaticano flexisset lumina colli,
Te vidit clari soboles, Lucretia, Borgæ;
Pulchro ore, et pulchris æquantem moribus, aut quas
Verax fama refert, aut quas sibi fabula finxit;
Atque novo veteres solata est munere curas.
O septem colles, Tiberis pater, altaque prisci
Imperii monimenta, graves intendite luctus!
Nuper Atestini fratres,^[1] proceresque propinqui,