Bèl plan bèl plan inscíquʼ ël fòs dër stanc vérs mé gnīl,
Con ël a pér dër bèl odôn só cérf dai bī cór;
Revè pro mé bèl tòc mĕ piâl tʼ la man e sů al cīl
Sërë́gn e tlér mostrâl na stë́la bèla plů quʼ ór.

“Lá sů conšidʼ ra quëla stë́la”, digʼl şëgn tʼ na òta,
“La ninfa sta dĕ chasa iló quan quʼ ëla pálsa;
Dʼ inrè la téra lʼ albergië́ia, spó pa^[1] na gròta,
La ninfa quʼ tʼ áma tan e gni tůa fòmena álsa.

Savëi, iů l vèghe, orèsses gian, dʼ olá quʼ ël dʼ ríva
Quʼ iʼ sa tó amòr, conë́sce tůa ninfa e důt incër có;
Mo důt savë́i nĕ pón, pasé quʼ an nʼ áie la ríva
Quʼ pasáda quʼ ëla sī degůnʼ mai plů rʼ pasé pó;

Perció pazië́nza, scòlta e impára dʼ qual manī́ra
Quʼ ël tʼ sī posíbl dʼ revè pro tó tešóro; noš Dī
Mʼ inspìra, sëgn quʼ ël tʼ ó dër bon; scʼ iʼ pó, lesíra
Prové òiʼ dʼ tʼ la fa, del rèst a degůn amánt val pé rī:

Pasá quʼ sërá trëi mëiš, in fin dʼ lʼ altòn denan quʼ vëgnʼ
La nëi, gnarás per dòi stivá quʼ iů instë́s inquína
Lá òta tʼ fará ‒ chamó nʼ i pós, ciafé, nĕ tʼ ès dëgn,
Na penitë́nza grána tů tormë́ntʼ sòl fína.”

Trëi mëiš pasá da nu̥ mʼ en vai dal sant e bon òm
E zënza dī pensé mĕ dàl inscíquʼ ël álda^[2]
Dòi bī stivá mèz bru̥mz mèz cúci in fonz inscíquʼ n pòm,
Tan bī fôi fatʼ quʼ ignó nʼ podôn odë́i na fálda.

“Con quiš stivá”, scomë́ncia l védl “pós gi tan lonce quʼ tʼ ós
Sīs òres tʼ n iadʼ farás, scʼ ël tʼ úga, básta tra l lian
Da mèz; con quël sů inso̊m pasé l gran mér e lécʼ pós,
Con quël da pè^[3] gërás inscíquʼ vignʼ áter crestian^[4].