La còda fóva fòscia, fòscia fóva pů ʼchi
Na pért del córp, intan quʼ dʼ la nëi plů blancha fóva
La dë́rta; só spinè tiráva mèz al griš; chi
Corú quĕ fòssa lʼ áter, di degůnʼ nʼ podóva.

La sèla fóva zënza di baogī́s tan bèla,
Quʼ ël nʼ è posíbl dʼ la dʼscrí; l corán parô na pérla
Dal sdlominè quʼ fageóva lʼ ór e lʼ argentarèla^[1];
Per quëla crëii quʼ val cavalír dorès na sbérla.

Scebë́gn quʼ iʼ nʼ èssa mai denant odů persòna
Tan bèla, fóva lʼ ëla quʼ gíva a pér, mil òtes
Chamó plů bèla; l chè portâ na gran coròna
Dʼ argë́nt sů les trë́ces longies, gránes e sòtes.

Tan bèl in vita mia nʼ mʼ a mai parů́ sòt vígni
Aspèt n gïlio od átra flu̥; só můs e l cól mil òtes
Dʼ la nëi plů blancʼ odôn, sůs mans plů blánches quʼ cígni^[2],
L guant sdlominava scèquʼ sorë́dl quʼ sĕ rompʼ tʼ les gòtes.

Persònes táles fóva sʼgů adatádes a èster
Stimádes dʼ vigni vérs e të́ma nʼ ávi dʼgůna
Dal bèl aspèt dʼ intrámi dòi; da vigni maèster
Se tëmʼ troe plů n orá, quʼ ëi vadʼ ʼchi bèl ad ůna.

Levé quʼ iʼ fóva impè, con garbo inant mĕ fégi,
Salů́́dĕ intrámi dòi da cavalír, tólʼ fóra
Mi cór quʼ savô strionë́ce; credan quʼ ëi fòssa dal gi
Stancʼ il dái, mo ël fageóva n můl inscíquʼ na nóra.

Scĕ lʼ ël nʼ savô degůna criánza, plë́na fóva
Tan plů dĕ bèlʼs manī́res lʼ ëla; snèl torôla
Mi cór daorián olá quʼ ël gniva vin e boióva,
Mai no fagean la sábia e zënza di paróla.