La mia ligrë́za fóva imë́nša, apë́na quʼ iʼ áva
Certë́za dʼ mīs speránzes; dʼ la ocašiòn profíti,
Damánʼ co mai quʼ ël fòs posíbl per quī quʼ sʼ amáva
Dʼ revè bëgn tóš adu̥m per gódʼ dĕ sů diríti.

Sůn quëš mĕ digʼla, quʼ n pice ocèl, lʼ odòndra, më́sa
Dʼventé tra mé e l crestian l sòl aiůt, quʼ l destin quʼ comána
Nóš matrimónio a troe gran fórza, quʼ ël nĕ dë́sa
Conë́sce i mèşi, dʼ nósta ůnion quʼ i nʼ miš condána.

Quël tan quʼ iʼ orô savë́i da quëla profetë́sa
Avi aldí, perció col sguárdo a téra mia rʼverë́nzia
Tʼ i^[1] fégi şëgn, inscíquʼ vignůn quʼ è devót dan më́sa
Per sólit fége n inquín^[2], mo troece per nʼ fa dʼsfarë́nzia.

Tan quʼ tʼ as sofért inquína şëgn per mé, nʼ as bría dʼ di,
Quʼ iʼ sa důt cant da quëš quiló; mo in cášo quʼ tʼ ès pa
Coriús dʼ savë́i mi mai, quʼ iʼ a abů tan bëgn la noet quʼ l dí,
Conté tʼ i orèssi şëgn sůl fat, ma quʼ iů podès l fa.

Mo nʼ átʼr afár, quʼ è dʼ gran premů́ra ed importánza
Per trámi^[3] dòi, damána ed ó quʼ pensons a imprèša
Divérša sůl momënt; plů tért tʼ mia própria stánza
Tel contarái quan quʼ son segůš dʼ nʼ avëi sorprèša^[4].

Quës galantom^[5], quʼ pé mi compagn, gni ládĕ oréssi;
Scebë́gn quʼ ël è n bèl jon, nel pói dorè, quʼ ël stů́fa
Col blòt fa bèl; scʼ ël ès ma n pů dʼ cervèl, minèssi,
Quʼ ël ès mesé capí, quʼ iʼ lʼ amʼ tan quʼ pan da můfa.

La fórza quʼ tʼ as, lapró tůs érmes bëgn temprádes
Tʼ dará vitória, a mé confórt e gran ligrë́za;
L destin quʼ a favorí queš iadʼ per longies strádes
Tĕ daidará, scʼ ël chára a nósta contentë́za.”