Odèdĕ iló quël jon senté bél sòl pro më́şa,
La sòla compagnia quʼ ël gòdĕ é i libri e pë́na,
Dʼ inrè quʼ la lu̥m sʼ destů́da dan quʼ an dige la më́sa ‒
Quʼ ël sī ten cůrt tra i matʼ sĕ pë́nsel bëgn apë́na.

Família dʼ contadins odès iló contë́nta
Con důta la strů́scia e la gran meşéria; n pice champ
E pré con bona téra i sálva dala stë́nta -
Na smo̊ia quĕ vëgne jů dʼ noet cůrʼ^[1] důt cant con áter stamp^[2].

Odès la gënt iló tʼ citè co quʼ důtʼ sʼ moscë́da?
Vignůn orèssen di quĕ fòs contë́nt dʼ la vita:
Balé, chanté, gi incë́rc apë́na quʼ ëi sʼ descë́da:
N dër teremóto feniará iló la bèla íta.

Charédĕ ai champ, tan bī quʼ ëi vé! La blâ garéta
Bëgn troep plů quʼ zë́nza, madorë́sce e da speránza
Dʼ na bona e gran racólta a důtʼ tan a “a” quʼ a “zéta” ‒
Spetèdʼ, doman él důt bèl nët quĕ nia nʼ avánza^[3].

Na bárca plë́na dʼ gënt odès iló; la téra
Per důtʼ ëi tan madrígna abandonëii; ligrë́za
Sĕ mòstra sůla fáçia dʼ důtʼ in quëla véra^[4] ‒
Dòi dis ai fat delʼ iadʼ quʼ la mórt mostrâ prontë́za.

Conté podèssen troepes átres cóses, mo iʼ crëiʼ
Quʼ ël bastʼ; da quël quʼ on dit conë́sce vignůn quʼ la sòla
Potë́nza sůra důt queš mon, ël è segů vëi,
Vè l sòl destin, na fórza orë́nda, quʼ dʼgůnʼ nʼ inzòla.

Mis condizions, mi stato spèri quʼ tʼ sápes şëgn: ós
Resté pro mé, sërás dagnòra bëgn odů; ré
Dʼ i vëntʼ sërás tlamé da důtʼ; mo fa chamó pós
Co quʼ tʼ ós, tʼ en gi daolá quʼ tʼ és gnůt, degůn nĕ tʼ fége mé.”