Flexion:kalla

Konjugation von isländisch kalla

Aktiv

Infinitiv Präsens:

að kalla

Infinitiv Perfekt:

að hafa kallað

Infinitiv Futur:

að munu kalla

Infinitiv Konditional I:

að mundu kalla

Infinitiv Konditional II:

að mundu hafa kallað

Partizip Präsens:

kallandi

Partizip Perfekt:

kallað

Indikativ

Konjunktiv

Imperativ

Präsens

ég	kalla
þú	kallar
hann, hún, það	kallar
við	köllum
þið	kallið
þeir, þær, þau	kalla

ég	kalli
þú	kallir
hann, hún, það	kalli
við	köllum
þið	kallið
þeir, þær, þau	kalli


	kallaðu

	köllum við
	kallið þið, kalliði

Imperfekt

ég	kallaði
þú	kallaðir
hann, hún, það	kallaði
við	kölluðum
þið	kölluðuð
þeir, þær, þau	kölluðu

ég	kallaði
þú	kallaðir
hann, hún, það	kallaði
við	kölluðum
þið	kölluðuð
þeir, þær, þau	kölluðu

Perfekt

ég	hef kallað
þú	hefur kallað
hann, hún, það	hefur kallað
við	höfum kallað
þið	hafið kallað
þeir, þær, þau	hafa kallað

ég	hafi kallað
þú	hafir kallað
hann, hún, það	hafi kallað
við	höfum kallað
þið	hafið kallað
þeir, þær, þau	hafi kallað

Plusquamperfekt

ég	hafði kallað
þú	hafðir kallað
hann, hún, það	hafði kallað
við	höfðum kallað
þið	höfðuð kallað
þeir, þær, þau	höfðu kallað

ég	hefði kallað
þú	hefðir kallað
hann, hún, það	hefði kallað
við	hefðum kallað
þið	hefðuð kallað
þeir, þær, þau	hefðu kallað

Futur I

ég	mun kalla
þú	munt kalla
hann, hún, það	mun kalla
við	munum kalla
þið	munuð kalla
þeir, þær, þau	munu kalla

ég	muni kalla
þú	munir kalla
hann, hún, það	muni kalla
við	munum kalla
þið	munið kalla
þeir, þær, þau	muni kalla

Futur II

ég	mun hafa kallað
þú	munt hafa kallað
hann, hún, það	mun hafa kallað
við	munum hafa kallað
þið	munuð hafa kallað
þeir, þær, þau	munu hafa kallað

ég	muni hafa kallað
þú	munir hafa kallað
hann, hún, það	muni hafa kallað
við	munum hafa kallað
þið	munið hafa kallað
þeir, þær, þau	muni hafa kallað

Konditional I

ég	mundi kalla
þú	mundir kalla
hann, hún, það	mundi kalla
við	mundum kalla
þið	munduð kalla
þeir, þær, þau	mundu kalla

Konditional II

ég	mundi hafa kallað
þú	mundir hafa kallað
hann, hún, það	mundi hafa kallað
við	mundum hafa kallað
þið	munduð hafa kallað
þeir, þær, þau	mundu hafa kallað

Medium

Infinitiv Präsens:

að kallast

Infinitiv Perfekt:

að hafa kallast

Infinitiv Futur I:

að munu kallast

Infinitiv Futur II:

að munu hafa kallast

Partizip Perfekt:

kallast

Indikativ

Konjunktiv

Imperativ

Präsens

ég	kallast
þú	kallast
hann, hún, það	kallast
við	köllumst
þið	kallist
þeir, þær, þau	kallast

ég	kallist
þú	kallist
hann, hún, það	kallist
við	köllumst
þið	kallist
þeir, þær, þau	kallist


	kallastu

	köllumst við
	kallist

Imperfekt

ég	kallaðist
þú	kallaðist
hann, hún, það	kallaðist
við	kölluðumst
þið	kölluðust
þeir, þær, þau	kölluðust

ég	kallaðist
þú	kallaðist
hann, hún, það	kallaðist
við	kölluðumst
þið	kölluðust
þeir, þær, þau	kölluðust

Perfekt

ég	hef kallast
þú	hefur kallast
hann, hún, það	hefur kallast
við	höfum kallast
þið	hafið kallast
þeir, þær, þau	hafa kallast

ég	hafi kallast
þú	hafir kallast
hann, hún, það	hafi kallast
við	höfum kallast
þið	hafið kallast
þeir, þær, þau	hafi kallast

Plusquamperfekt

ég	hafði kallast
þú	hafðir kallast
hann, hún, það	hafði kallast
við	höfðum kallast
þið	höfðuð kallast
þeir, þær, þau	höfðu kallast

ég	hefði kallast
þú	hefðir kallast
hann, hún, það	hefði kallast
við	hefðum kallast
þið	hefðuð kallast
þeir, þær, þau	hefðu kallast

Futur I

ég	mun kallast
þú	munt kallast
hann, hún, það	mun kallast
við	munum kallast
þið	munuð kallast
þeir, þær, þau	munu kallast

ég	muni kallast
þú	munir kallast
hann, hún, það	muni kallast
við	munum kallast
þið	munið kallast
þeir, þær, þau	muni kallast

Futur II

ég	mun hafa kallast
þú	munt hafa kallast
hann, hún, það	mun hafa kallast
við	munum hafa kallast
þið	munuð hafa kallast
þeir, þær, þau	munu hafa kallast

ég	muni hafa kallast
þú	munir hafa kallast
hann, hún, það	muni hafa kallast
við	munum hafa kallast
þið	munið hafa kallast
þeir, þær, þau	muni hafa kallast

Konditional I

ég	mundi kallast
þú	mundir kallast
hann, hún, það	mundi kallast
við	mundum kallast
þið	munduð kallast
þeir, þær, þau	mundu kallast

Konditional II

ég	mundi hafa kallast
þú	mundir hafa kallast
hann, hún, það	mundi hafa kallast
við	mundum hafa kallast
þið	munduð hafa kallast
þeir, þær, þau	mundu hafa kallast

Passiv

Infinitiv Präsens:

að vera kallaður

Infinitiv Perfekt:

að hafa verið kallaður

Infinitiv Futur:

að munu vera kallaður

Infinitiv Konditional I:

að mundu vera kallaður

Infinitiv Konditional II:

að mundu hafa verið kallaður

Partizip Präsens:

verandi kallaður

Partizip Perfekt:

hafandi verið kallaður

Indikativ

Konjunktiv

Imperativ

Präsens

ég	er kallaður
þú	ert kallaður
hann, hún, það	er kallaður
við	erum kallaðir
þið	eruð kallaðir
þeir, þær, þau	eru kallaðir

ég	sé kallaður
þú	sért kallaður
hann, hún, það	sé kallaður
við	séum kallaðir
þið	séuð kallaðir
þeir, þær, þau	séu kallaðir


	vertu kallaður

Imperfekt

ég	var kallaður
þú	varst kallaður
hann, hún, það	var kallaður
við	vorum kallaðir
þið	voruð kallaðir
þeir, þær, þau	voru kallaðir

ég	væri kallaður
þú	værir kallaður
hann, hún, það	væri kallaður
við	værum kallaðir
þið	væruð kallaðir
þeir, þær, þau	væru kallaðir

Perfekt

ég	hef verið kallaður
þú	hefur verið kallaður
hann, hún, það	hefur verið kallaður
við	höfum verið kallaðir
þið	hafið verið kallaðir
þeir, þær, þau	hafa verið kallaðir

ég	hafi verið kallaður
þú	hafir verið kallaður
hann, hún, það	hafi verið kallaður
við	höfum verið kallaðir
þið	hafið verið kallaðir
þeir, þær, þau	hafi verið kallaðir

Plusquamperfekt

ég	hafði verið kallaður
þú	hafðir verið kallaður
hann, hún, það	hafði verið kallaður
við	höfðum verið kallaðir
þið	höfðuð verið kallaðir
þeir, þær, þau	höfðu verið kallaðir

ég	hefði verið kallaður
þú	hefðir verið kallaður
hann, hún, það	hefði verið kallaður
við	hefðum verið kallaður
þið	hefðuð verið kallaðir
þeir, þær, þau	hefðu verið kallaðir

Futur I

ég	mun vera kallaður
þú	munt vera kallaður
hann, hún, það	mun vera kallaður
við	munum vera kallaðir
þið	munuð vera kallaðir
þeir, þær, þau	munu vera kallaðir

ég	muni vera kallaður
þú	munir vera kallaður
hann, hún, það	muni vera kallaður
við	munum vera kallaðir
þið	munið vera kallaðir
þeir, þær, þau	muni vera kallaðir

Futur II

ég	mun hafa verið kallaður
þú	munt hafa verið kallaður
hann, hún, það	mun hafa verið kallaður
við	munum hafa verið kallaðir
þið	munuð hafa verið kallaðir
þeir, þær, þau	munu hafa verið kallaðir

ég	muni hafa verið kallaður
þú	munir hafa verið kallaður
hann, hún, það	muni hafa verið kallaður
við	munum hafa verið kallaðir
þið	munið hafa verið kallaðir
þeir, þær, þau	muni hafa verið kallaðir

Konditional I

ég	mundi vera kallaður
þú	mundir vera kallaður
hann, hún, það	mundi vera kallaður
við	mundum vera kallaðir
þið	munduð vera kallaðir
þeir, þær, þau	mundu vera kallaðir

Konditional II

ég	mundi hafa verið kallaður
þú	mundir hafa verið kallaður
hann, hún, það	mundi hafa verið kallaður
við	mundum hafa verið kallaðir
þið	munduð hafa verið kallaðir
þeir, þær, þau	mundu hafa verið kallaðir

	Maskulinum	Femininum	Neutrum	Maskulinum	Femininum	Neutrum
Flexion des Partizips Perfekt
Starke Beugung
	Singular			Plural
Nominativ	kallaður	kölluð	kallað	kallaðir	kallaðar	kölluð
Akkusativ	kallaðan	kallaða	kallað	kallaða	kallaðar	kölluð
Dativ	kölluðum	kallaðri	kölluðu	kölluðum	kölluðum	kölluðum
Genitiv	kallaðs	kallaðrar	kallaðs	kallaðra	kallaðra	kallaðra
Schwache Beugung
	Singular			Plural
	Maskulinum	Femininum	Neutrum	Maskulinum	Femininum	Neutrum
Nominativ	kallaði	kallaða	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Akkusativ	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Dativ	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Genitiv	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.