abrewiator

abrewiator (Polnisch)

Substantiv, m
Singular Plural
Nominativ abrewiator abrewiatorowie
abrewiatorzy
Genitiv abrewiatora abrewiatorów
Dativ abrewiatorowi abrewiatorom
Akkusativ abrewiatora abrewiatorów
Instrumental abrewiatorem abrewiatorami
Lokativ abrewiatorze abrewiatorach
Vokativ abrewiatorze abrewiatorowie
abrewiatorzy

Worttrennung:

a·bre·wia·tor, Plural: a·bre·wia·to·ro·wie, a·bre·wia·to·rzy

Aussprache:

IPA: [abrɛˈvʲatɔr], Plural: [abrɛvʲatɔˈrɔvʲɛ], [abrɛvʲaˈtɔʒɨ]
Hörbeispiele: —, Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Person, die mit Abkürzungen schreibt
[2] historisch, Religion, speziell Katholizismus: Abbreviator
[3] veraltet: Person, die einen Auszug aus einem anderen Werk verfasst

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen abbreviator → la[1]

Oberbegriffe:

[2] sekretarz

Beispiele:

[1]

Übersetzungen
 

Referenzen und weiterführende Informationen:

[3] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 16–17.
[1–3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „abrewjator“ Seite 3.
[1–3] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „abrewjator“ Seite 4.

Quellen:

  1. Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 16.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.