adiutor
adiutor (Polnisch)
    
    Substantiv, m
    
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | adiutor | adiutorowie | 
| Genitiv | adiutora | adiutorów | 
| Dativ | adiutorowi | adiutorom | 
| Akkusativ | adiutora | adiutorów | 
| Instrumental | adiutorem | adiutorami | 
| Lokativ | adiutorze | adiutorach | 
| Vokativ | adiutorze | adiutorowie | 
Worttrennung:
- ad·iu·tor, Plural: ad·iu·to·ro·wie
Aussprache:
- IPA: [adˈjutɔr], Plural: [adjutɔˈrɔvʲɛ]
- Hörbeispiele: —, Plural: —
Bedeutungen:
- [1] veraltet: Adjutor, Helfer, Gehilfe
Herkunft:
- Entlehnung aus dem lateinischen adiutor → la[1]
Synonyme:
- [1] doradca, pomocnik
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.
Quellen:
- Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.