akompaniator

akompaniator (Polnisch)

Substantiv, m
Singular Plural
Nominativ akompaniator akompaniatorzy
Genitiv akompaniatora akompaniatorów
Dativ akompaniatorowi akompaniatorom
Akkusativ akompaniatora akompaniatorów
Instrumental akompaniatorem akompaniatorami
Lokativ akompaniatorze akompaniatorach
Vokativ akompaniatorze akompaniatorzy

Worttrennung:

a·kom·pa·nia·tor, Plural: a·kom·pa·nia·to·rzy

Aussprache:

IPA: [akɔmpaˈɲatɔr], Plural: [akɔmpaɲaˈtɔʒɨ]
Hörbeispiele:  akompaniator (Info)

Bedeutungen:

[1] Musik: Akkompagnist, Begleiter

Herkunft:

seit dem 19. Jahrhundert[1] bezeugte Entlehnung aus dem italienischen accompagnatore → it[2]

Weibliche Wortformen:

[1] akompaniatorka

Oberbegriffe:

[1] instrumentalista, muzyk

Beispiele:

[1]

Übersetzungen
 [1] Musik: Akkompagnist, Begleiter
Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „akompaniator“
[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „akompaniator“
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „akompaniator“
[1] Maria Borejszo: Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, ISSN 0554-8179, Seite 100.
[1] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 35.
[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 29.
[1] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 13.
[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 154.
[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 21.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „akompaniator“
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „akompaniator“
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „akompanjator“ Seite 18.
[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „akompanjator“ Seite 11.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „akompaniator“

Quellen:

  1. Maria Borejszo: Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, ISSN 0554-8179, Seite 24.
  2. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 29.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.