amiculus
amīculus (Latein)
    
    Substantiv, m
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | amīculus | amīculī | 
| Genitiv | amīculī | amīculōrum | 
| Dativ | amīculō | amīculīs | 
| Akkusativ | amīculum | amīculōs | 
| Vokativ | amīcule | amīculī | 
| Ablativ | amīculō | amīculīs | 
Worttrennung:
- a·mī·cu·lus, Genitiv: a·mī·cu·lī
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Person, mit der man gut befreundet ist: (enger/lieber/trauter) Freund, Freundchen
Herkunft:
Weibliche Wortformen:
- [1] amicula
Beispiele:
- [1] „‚quid? de hordeo‘ inquit ‚et de Docimo amiculo meo quid cogitatis?‘“[2]
- [1] „Alfene immemor atque unanimis false sodalibus
 iam te nil miseret dure tui dulcis amiculi.“[3]
- [1] „Quamvis, Scaeva, satis per te tibi consulis et scis
 quo tenuem pacto deceat maioribus uti,
 disce docendus adhuc quae censet amiculus, ut si
 caecus iter monstrare velit; tamen aspice si quid
 et nos quod cures proprium fecisse loquamur.“[4]
Übersetzungen
    
 [*] Übersetzungen umgeleitet
| Für [1] siehe Übersetzungen zu Freund1 m, zu Freundchen n | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amiculus“ (Zeno.org)
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 32.
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amiculus“ (Zeno.org)
- Marcus Tullius Cicero, In Verrem, 4, 79
- Gaius Valerius Catullus, 30, 1–2
- Quintus Horatius Flaccus, Epistulae, 1, 17, 1–5
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.