audire
audīre (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | audiō | 
| 2. Person Singular | audīs | |
| 3. Person Singular | audit | |
| 1. Person Plural | audīmus | |
| 2. Person Plural | audītis | |
| 3. Person Plural | audiunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | audīvī | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | audiēbam | 
| Futur | 1. Person Singular | audiam | 
| PPP | audītus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | audiam | 
| Imperativ | Singular | audī | 
| Plural | audīte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:audire | ||
Worttrennung:
- au·dī·re, au·dī·vī, au·dī·tum
Bedeutungen:
Beispiele:
- [1]
Redewendungen:
- [2] dicto audientem esse (aufs Wort gehorchen)
Wortbildungen:
- audiens, auditare, auditio, auditor, auditus, audibilis
- exaudire, obaudire, inaudire, adaudire, subaudire, praeaudire
Übersetzungen
    
| Für [1] siehe Übersetzungen zu hören1 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „audio“ (Zeno.org)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.