bezecnik
bezecnik (Polnisch)
Substantiv, m
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | bezecnik | bezecnicy bezecniki |
Genitiv | bezecnika | bezecników |
Dativ | bezecnikowi | bezecnikom |
Akkusativ | bezecnika | bezecników |
Instrumental | bezecnikiem | bezecnikami |
Lokativ | bezecniku | bezecnikach |
Vokativ | bezecniku | bezecnicy bezecniki |
Worttrennung:
- be·ze·cnik, Plural: be·ze·cni·cy, be·ze·cni·ki
Aussprache:
- IPA: [bɛˈzɛt͡sɲik], Plural: [bɛzɛˈt͡sɲit͡sɨ], [bɛzɛˈt͡sɲici]
- Hörbeispiele: bezecnik (Info), Plural: —
Bedeutungen:
- [1] niederträchtige Person, niederträchtiger Kerl, Schuft, Lump
Herkunft:
Sinnverwandte Wörter:
- [1] łajdak, nikczemnik
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „bezecnik“
- [1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „bezecnik“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „bezecnik“
Quellen:
- Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1 „bezecny“, Seite 26
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.