biesić

biesić (Polnisch)

Verb
Aspekt
imperfektiv perfektiv
biesić się zbiesić się
Zeitform Person Wortform
Präsens ja bieszę się
ty biesisz się
on, ona, ono biesi się
Imperativ Singular bieś się
Präteritum on biesił się
ona biesiła się
oni biesili się
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
biesiąc się biesiący się —
Alle weiteren Formen: Flexion:biesić

Worttrennung:

bie·sić się

Aussprache:

IPA: [ˈbʲɛɕit͡ɕ‿ɕɛ(w̃)]
Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] veraltet, reflexiv: toben, wüten, rasen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv bies → pl[1]

Synonyme:

[1] szaleć, wściekać się, złościć się

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] zbiesić


Übersetzungen
 

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „biesić“
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „biesi%E6“

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, „bies“ Seite 28
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.