congratulari
congrātulārī (Latein)
    
    Verb, Deponens
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | congrātulor | 
| 2. Person Singular | congrātulāris | |
| 3. Person Singular | congrātulātur | |
| 1. Person Plural | congrātulāmur | |
| 2. Person Plural | congrātulāminī | |
| 3. Person Plural | congrātulāntur | |
| Perfekt | 1. Person Singular | congrātulātus sum | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | congrātulābar | 
| Futur | 1. Person Singular | congrātulābor | 
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | congrātuler | 
| Imperativ | Singular | congrātulāre | 
| Plural | congrātulāminī | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:congratulari | ||
Worttrennung:
- con·grā·tu·lā·rī
Bedeutungen:
- [1] einen Glückwunsch darbringen; beglückwünschen, gratulieren
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
Entlehnungen:
- englisch: congratulate
Übersetzungen
    
| 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „congratulor“ (Zeno.org)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.