cursio

cursio (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ cursio cursiōnēs
Genitiv cursiōnis cursiōnum
Dativ cursiōnī cursiōnibus
Akkusativ cursiōnem cursiōnēs
Vokativ cursio cursiōnēs
Ablativ cursiōne cursiōnibus

Worttrennung:

cur·sio, Genitiv: cur·si·o·nis

Bedeutungen:

[1] Laufen, Lauf

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb currere  la[1]

Beispiele:

[1] „quadripertitio magis sic apparebit: corpus est ut cursor, locus stadium qua currit, tempus hora qua currit, actio cursio.“ (Var. LL 5, 11)[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cursio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1842.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cursio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursio“ Seite 523.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursio“ Seite 523.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.