dyszeć

dyszeć (Polnisch)

Verb
Aspekt
imperfektiv perfektiv
dyszeć zadyszeć
Zeitform Person Wortform
Präsens ja dyszę
ty dyszysz
on, ona, ono dyszy
Imperativ Singular dysz
Präteritum on dyszał
ona dyszała
oni dyszeli
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
dysząc dyszący —
Alle weiteren Formen: Flexion:dyszeć

Worttrennung:

dy·szeć

Aussprache:

IPA: [ˈdɨʃɛt͡ɕ]
Hörbeispiele:  dyszeć (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: laut und schwer atmen; keuchen, schnaufen
[2] intransitiv, übertragen: Geräusche von sich geben, die an schwere Atmung erinnern; keuchen
[3] intransitiv, veraltet: atmen

Synonyme:

[3] oddychać

Sinnverwandte Wörter:

[1] dychać, ziać, ziajać, zipać

Beispiele:

[1]
[2] „Zamek na barkach nowogródzkiéj góry / Od miesięcznego brał pozłotę blasku, / Po wałach z darni, i po sinym piasku, / Olbrzymim słupem łamał się cień bury / Spadając w fossę, gdzie śród wiecznych cieśni, / Dyszała woda spod zielonych pleśni.“[1]
[3]

Übersetzungen
 [1] intransitiv: laut und schwer atmen; keuchen, schnaufen
 [2] 
 [3] intransitiv, veraltet: atmen
Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „dyszeć“
[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „dyszeć“
[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „dyszeć“
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „dyszeć“

Quellen:

  1. Adam Mickiewicz: Poezye. Tom Drugi, Józef Zawadzki, Wilno 1823 (Wikisource), Seite 11.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.