foukat
foukat (Tschechisch)
    
    Verb, imperfektiv
    
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| foukat | fouknout | |
| Zeitform | Wortform | |
| Präsens | 1. Person Sg. | foukám | 
| 2. Person Sg. | foukáš | |
| 3. Person Sg. | fouká | |
| 1. Person Pl. | foukáme | |
| 2. Person Pl. | foukáte | |
| 3. Person Pl. | foukají | |
| Präteritum | m | foukal | 
| f | foukala | |
| Partizip Perfekt | foukal | |
| Partizip Passiv | foukán | |
| Imperativ Singular | foukej | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:foukat | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses imperfektive, unvollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung noch nicht abgeschlossen ist, sich wiederholt oder gewöhnlich stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Worttrennung:
- fou·kat
Aussprache:
- IPA: [ˈfɔʊ̯kat]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] unpersönlich, intransitiv: Wind: eine Luftbewegung entstehen lassen; blasen, pfeifen
- [2] Luft durch den Mund (kräftig) irgendwohin ausstoßen; blasen
Synonyme:
- [1] vát
Beispiele:
- [1] Vítr silně foukal do lodních plachet a škuner se nesl po hladině vpřed jako střela.
- Der Wind blies kräftig in die Segel und der Schoner schoss am Wasser wie ein Geschoß davon.
 
- [2] Nefoukej mi laskavě do mého talíře.
- Blase mir gefälligst nicht in mein Teller.
 
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] vítr fouká
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [*] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „foukat“
- [1, 2] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „foukati“
- [1, 2] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „foukati“
- [*] Langenscheidt Tschechisch-Deutsch, Stichwort: „foukat“
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.