ittifoq
ittifoq (Usbekisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | ittifoq | ittifoqlar |
| Genitiv | ittifoqning | ittifoqlarning |
| Dativ | ittifoqqa | ittifoqlarga |
| Akkusativ | ittifoqni | ittifoqlarni |
| Lokativ | ittifoqda | ittifoqlarda |
| Ablativ | ittifoqdan | ittifoqlardan |
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
| 1. Person Singular | ittifoqim | ittifoqlarim |
| 2. Person Singular | ittifoqing | ittifoqlaring |
| 3. Person Singular | ittifoqi | ittifoqlari |
| 1. Person Plural | ittifoqimiz | ittifoqlarimiz |
| 2. Person Plural | ittifoqingiz | ittifoqlaringiz |
| 3. Person Plural | ittifoqi | ittifoqlari |
Worttrennung:
- it·ti·foq
Aussprache:
- IPA: [itiˈfɒq]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Zusammenschluss von Personen oder Organisationen; Union, Bündnis, Allianz
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] ittifoqchi, ittifoqdosh, ittifoqlashmoq, ittifoqlik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.