iurare
iūrāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | iūrō |
| 2. Person Singular | iūrās | |
| 3. Person Singular | iūrat | |
| 1. Person Plural | iūrāmus | |
| 2. Person Plural | iūrātis | |
| 3. Person Plural | iūrant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | iūrāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | iūrābam |
| Futur | 1. Person Singular | iūrābō |
| PPP | iūrātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | iūrem |
| Imperativ | Singular | iūrā |
| Plural | iūrāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:iurare | ||
Worttrennung:
- , Plural:
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] schwören
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- iurator
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „iuro“ (Zeno.org)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.