kemik
kemik (Slowenisch)
    
    Substantiv, m
    
| Singular | Dual | Plural | |
|---|---|---|---|
| Nominativ | kemik | kemika | kemiki 
 | 
| Genitiv | kemika | kemikov | kemikov 
 | 
| Dativ | kemiku | kemikoma | kemikom 
 | 
| Akkusativ | kemika | kemika | kemike 
 | 
| Lokativ | kemiku | kemikih | kemikih 
 | 
| Instrumental | kemikom | kemikoma | kemiki 
 | 
Worttrennung:
- ke·mik
Aussprache:
- IPA: [ˈkeːmik]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] auf einer Hochschule ausgebildeter Fachmann auf dem Gebiet der Chemie; Chemiker
Weibliche Wortformen:
- [1] kemičarka
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] biokemik
kemik (Türkisch)
    
    Substantiv
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | kemik | kemikler | 
| Akkusativ | kemiği | kemikleri | 
| Dativ | kemiğe | kemiklere | 
| Lokativ | kemikte | kemiklerde | 
| Ablativ | kemikten | kemiklerden | 
| Genitiv | kemiğin | kemiklerin | 
| Alle weiteren Formen: Flexion:kemik | ||
Worttrennung:
- , Plural:
Aussprache:
- IPA: [kemik]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Knochen
Beispiele:
- [1]
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.