koʻl
koʻl (Usbekisch)
Substantiv
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | koʻl | koʻllar |
Genitiv | koʻlning | koʻllarning |
Dativ | koʻlga | koʻllarga |
Akkusativ | koʻlni | koʻllarni |
Lokativ | koʻlda | koʻllarda |
Ablativ | koʻldan | koʻllardan |
Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
1. Person Singular | koʻlim | koʻllarim |
2. Person Singular | koʻling | koʻllaring |
3. Person Singular | koʻli | koʻllari |
1. Person Plural | koʻlimiz | koʻllarimiz |
2. Person Plural | koʻlingiz | koʻllaringiz |
3. Person Plural | koʻli | koʻllari |
Worttrennung:
- koʻl
Aussprache:
- IPA: [kol]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] stehendes Gewässer, das von Land umgeben ist; See
Beispiele:
- [1]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.