mentiri
mentiri (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | mentior | 
| 2. Person Singular | mentīris | |
| 3. Person Singular | mentītur | |
| 1. Person Plural | mentīmur | |
| 2. Person Plural | mentīminī | |
| 3. Person Plural | mentiuntur | |
| Perfekt | 1. Person Singular | mentītus sum | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | mentiēbar | 
| Futur | 1. Person Singular | mentiar | 
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | mentiar | 
| Imperativ | Singular | mentīre | 
| Plural | mentīminī | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:mentiri | ||
Bedeutungen:
- intransitiv
- transitiv
Beispiele:
- [1] Homerus mentiebatur.
- Homer dichtete.
 
- [2] Poetis mentiri licet.
- Es ist den Dichtern erlaubt, zu lügen.
 
- [3] Quintus spem filii sui mentietur.
- Quintus wird die Hoffnung seines Sohnes täuschen.
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.