minora
minora (Usbekisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | minora | minoralar |
| Genitiv | minoraning | minoralarning |
| Dativ | minoraga | minoralarga |
| Akkusativ | minorani | minoralarni |
| Lokativ | minorada | minoralarda |
| Ablativ | minoradan | minoralardan |
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
| 1. Person Singular | minoram | minoralarim |
| 2. Person Singular | minorang | minoralaring |
| 3. Person Singular | minorasi | minoralari |
| 1. Person Plural | minoramiz | minoralarimiz |
| 2. Person Plural | minorangiz | minoralaringiz |
| 3. Person Plural | minorasi | minoralari |
Worttrennung:
- mi·no·ra
Aussprache:
- IPA: [minɒˈra]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] hohes, schlankes, freistehendes Gebäude; Turm
Herkunft:
- von arabisch منارة (manāra) → ar
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] minorali, minorasimon
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.