minora
minora (Usbekisch)
    
    Substantiv
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | minora | minoralar | 
| Genitiv | minoraning | minoralarning | 
| Dativ | minoraga | minoralarga | 
| Akkusativ | minorani | minoralarni | 
| Lokativ | minorada | minoralarda | 
| Ablativ | minoradan | minoralardan | 
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural | 
| 1. Person Singular | minoram | minoralarim | 
| 2. Person Singular | minorang | minoralaring | 
| 3. Person Singular | minorasi | minoralari | 
| 1. Person Plural | minoramiz | minoralarimiz | 
| 2. Person Plural | minorangiz | minoralaringiz | 
| 3. Person Plural | minorasi | minoralari | 
Worttrennung:
- mi·no·ra
Aussprache:
- IPA: [minɒˈra]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] hohes, schlankes, freistehendes Gebäude; Turm
Herkunft:
- von arabisch منارة (manāra) → ar
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] minorali, minorasimon
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.