pitheus
pitheus (Latein)
Substantiv, m
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | pitheus | pitheī |
Genitiv | pitheī | pitheōrum |
Dativ | pitheō | pitheīs |
Akkusativ | pitheum | pitheōs |
Vokativ | pithee | pitheī |
Ablativ | pitheō | pitheīs |
Worttrennung:
- pi·theus, Genitiv: pi·thei
Bedeutungen:
- [1] Astronomie: Komet in der Form eines Fasses; Fassstern
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen πιθεύς (pitheus☆) → grc[1]
Synonyme:
- [1] pithias, pithus
Oberbegriffe:
- [1] cometes
Beispiele:
- [1] „pitheus doliorum cernitur figura, in concavo fumidae lucis.“ (Plin. Nat. 2, 90)[2]
Übersetzungen
[1] Astronomie: Komet in der Form eines Fasses; Fassstern
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pitheus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1721.
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pitheus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1721.
- Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 156.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.