plagiarius
plagiarius (Latein)
    
    Substantiv, m
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | plagiārius | plagiāriī | 
| Genitiv | plagiāriī | plagiāriōrum | 
| Dativ | plagiāriō | plagiāriīs | 
| Akkusativ | plagiārium | plagiāriōs | 
| Vokativ | plagiārie | plagiāriī | 
| Ablativ | plagiāriō | plagiāriīs | 
Worttrennung:
- pla·gi·a·ri·us, Plural: pla·gi·a·ri·i
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Recht: Person, die fremde Sklaven oder freie Kinder widerrechtlich abführt und verkauft: Menschendieb, Menschenräuber, Seelenverkäufer, Sklavenhändler
- [2] übertragen: Dieb
Herkunft:
Weibliche Wortformen:
- [1] plagiaria
Beispiele:
- [1] „quid vero ad C. Fabium nescio quem (nam eam quoque epistulam T. Catienus circumgestat), renuntiari tibi Licinium plagiarium cum suo pullo milvino tributa exigere?“[3]
- [1] „Aut ego fallor, aut regnum est inter avaros, circumscriptores, latrones, plagiarios unum esse, cui noceri non possit.“[4]
- [2] „Commendo tibi, Quintiane, nostros -
 nostros dicere si tamen libellos
 possum, quos recitat tuus poeta -:
 si de servitio gravi queruntur,
 assertor venias satis que praestes,
 et, cum se dominum vocabit ille,
 dicas esse meos manu que missos.
 hoc si terque quaterque clamitaris,
 impones plagiario pudorem.“[5]
Übersetzungen
    
 [1] 
| Für [1] siehe Übersetzungen zu Menschendieb m, zu Menschenräuber m, zu Seelenverkäufer m, zu Sklavenhändler m | 
 [2] übertragen: Dieb
| Für [1] siehe Übersetzungen zu Menschendieb m, zu Menschenräuber m, zu Seelenverkäufer m, zu Sklavenhändler m Für [2] siehe Übersetzungen zu Dieb1a m | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
- [2] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 291, Eintrag „plagiarius“
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727.
- Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
- Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Quintum fratrem, 1,2,6
- Lucius Annaeus Seneca, De tranquillitate animi (Dialogi 9), 8,4
- Marcus Valerius Martialis, Epigrammata, 1,52,1–9
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.