porzucić

porzucić (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
porzucać		porzucić
Zeitform	Person	Wortform
Futur	ja	porzucę
	ty	porzucisz
	on, ona, ono	porzuci
Imperativ	Singular	porzuć
Präteritum	on	porzucił
	ona	porzuciła
	oni	porzucili
Adverbialpartizip		Partizip Passiv
porzuciwszy		porzucony
Alle weiteren Formen: Flexion:porzucić

Worttrennung:

po·rzu·cić

Aussprache:

IPA: [pɔˈʒut͡ɕit͡ɕ]

Hörbeispiele: porzucić^(Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: sich von jemanden oder etwas trennen; verlassen, zurücklassen, aufgeben, sich überlassen

[2] transitiv: etwas nicht weiter machen, mit etwas aufhöhren; aufgeben

[3] transitiv: etwas durch die Luft befördern; werfen

Sinnverwandte Wörter:

[1] opuścić, zostawić

[2] poniechać, zaniechać, zarzucić

[3] cisnąć, rzucić

Beispiele:

[1] „Właśnie dwókonną bryką wjechał młody panek / I obiegłszy dziedziniec zawrócił przed ganek, / Wysiadł s powozu; konie porzucone same, / Szczypać trawę ciągnęły powoli pod bramę.“[1]

[2]

Übersetzungen

Deutsch: [1] verlassen, zurücklassen, aufgeben, sich überlassen; [2] aufgeben; [3] werfen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „porzucić“

[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „porzucić“

[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „porzucić“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „porzucić“

Quellen:

Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.