poučit
poučit (Tschechisch)
    
    Verb, perfektiv
    
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| poučovat | poučit | |
| Zeitform | Wortform | |
| Futur | 1. Person Sg. | poučím | 
| 2. Person Sg. | poučíš | |
| 3. Person Sg. | poučí | |
| 1. Person Pl. | poučíme | |
| 2. Person Pl. | poučíte | |
| 3. Person Pl. | poučí | |
| Präteritum | m | poučil | 
| f | poučila | |
| Partizip Perfekt | poučil | |
| Partizip Passiv | poučen | |
| Imperativ Singular | pouč | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:poučit | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses perfektive, vollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung abgeschlossen ist und nur einmalig stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Aussprache:
- IPA: [ˈpɔʊt͡ʃɪt]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] jemandem eine Erklärung, Information, Anweisung geben; belehren, aufklären
Synonyme:
- [1] informovat, instruovat, objasnit, vyložit, vysvětlit
Beispiele:
- [1] „Neříká se pršení, říká se déšť,“ chce ho tatínek poučit.
- „Man sagt nicht Regenfall, man sagt Regen,“ möchte ihn der Vater belehren.
 
Wortfamilie:
- poučení, poučený, poučit se, poučovat
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [*] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „poučit“
- [1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „poučiti“
- [1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „poučiti“
- [1] Internetový slovník současné češtiny - Lingea s.r.o.: „poučit“
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.