restare
restare (Italienisch)
Verb, intransitiv
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | io | resto |
| tu | resti | |
| lui, lei, Lei | resta | |
| noi | restiamo | |
| voi | restate | |
| loro | restano | |
| Imperfekt | io | |
| Historisches Perfekt | io | |
| Partizip II | ||
| Konjunktiv II | io | |
| Imperativ | tu | |
| voi | ||
| Hilfsverb | avere/essere | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:restare | ||
Worttrennung:
- re·sta·re, Partizip Perfekt:
Aussprache:
- IPA: [resˈtaːre]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] bleiben
- [2] übrig bleiben, verbleiben
- [3] sein
Herkunft:
Synonyme:
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] restare indietro (zurückbleiben)
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–3] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „restare“
Quellen:
restāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | restō |
| 2. Person Singular | restās | |
| 3. Person Singular | restat | |
| 1. Person Plural | restāmus | |
| 2. Person Plural | restātis | |
| 3. Person Plural | restant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | restitī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | restābam |
| Futur | 1. Person Singular | restābō |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | restem |
| Imperativ | Singular | restā |
| Plural | restāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:restare | ||
Worttrennung:
- re·stā·re
Bedeutungen:
- [1] zurückbleiben
- [2] widerstehen
- [3] übrigbleiben
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- restitare
Übersetzungen
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „resto“ (Zeno.org)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.