runo
runo (Finnisch)
    
    Substantiv
    
| Singular | Plural 
 | |
|---|---|---|
| Nominativ | runo | runot 
 | 
| Genitiv | runon | runojen 
 | 
| Partitiv | runoa | runoja 
 | 
| Akkusativ | runon | runot 
 | 
| Inessiv | runossa | runoissa 
 | 
| Elativ | runosta | runoista 
 | 
| Illativ | runoon | runoihin 
 | 
| Adessiv | runolla | runoilla 
 | 
| Ablativ | runolta | runoilta 
 | 
| Allativ | runolle | runoille 
 | 
| Essiv | runona | runoina 
 | 
| Translativ | runoksi | runoiksi 
 | 
| Abessiv | runotta | runoitta 
 | 
| Instruktiv | — | runoin 
 | 
| Komitativ | — | runoineen- + Possessivsuffix 
 | 
Aussprache:
- IPA: [ˈruno]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Gedicht
Wortbildungen:
- runoilija, runoilla
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.