runo
runo (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural
| |
|---|---|---|
| Nominativ | runo | runot
|
| Genitiv | runon | runojen
|
| Partitiv | runoa | runoja
|
| Akkusativ | runon | runot
|
| Inessiv | runossa | runoissa
|
| Elativ | runosta | runoista
|
| Illativ | runoon | runoihin
|
| Adessiv | runolla | runoilla
|
| Ablativ | runolta | runoilta
|
| Allativ | runolle | runoille
|
| Essiv | runona | runoina
|
| Translativ | runoksi | runoiksi
|
| Abessiv | runotta | runoitta
|
| Instruktiv | — | runoin
|
| Komitativ | — | runoineen- + Possessivsuffix
|
Aussprache:
- IPA: [ˈruno]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Gedicht
Wortbildungen:
- runoilija, runoilla
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.