segregare
sēgregāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | sēgregō |
| 2. Person Singular | sēgregās | |
| 3. Person Singular | sēgregat | |
| 1. Person Plural | sēgregāmus | |
| 2. Person Plural | sēgregātis | |
| 3. Person Plural | sēgregant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | sēgregāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | sēgregābam |
| Futur | 1. Person Singular | sēgregābō |
| PPP | sēgregātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | sēgregem |
| Imperativ | Singular | sēgregā |
| Plural | sēgregāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:segregare | ||
Worttrennung:
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Herkunft:
- abgeleitet von dem lateinischen Substantiv grex (deutsch: die Herde)
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „segregare“ (Zeno.org)
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.