vinulentia
vinulentia (Latein)
Substantiv, f
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | vīnulentia | vīnulentiae |
Genitiv | vīnulentiae | vīnulentiārum |
Dativ | vīnulentiae | vīnulentiīs |
Akkusativ | vīnulentiam | vīnulentiās |
Vokativ | vīnulentia | vīnulentiae |
Ablativ | vīnulentiā | vīnulentiīs |
Nebenformen:
Worttrennung:
- vi·nu·len·tia, Genitiv: vi·nu·len·ti·ae
Bedeutungen:
- [1] Trunksucht
Beispiele:
- [1] „aegrotationi autem talia quaedam subiecta sunt: avaritia, ambitio, mulierositas, pervicacia, ligurritio, vinulentia, cuppedia, et si qua similia.“ (Cic. Tusc. 4, 26)[1]
- [1] „nam isto quidem modo licet dicere utilem vinulentiam ad fortitudinem, utilem etiam dementiam, quod et insani et ebrii multa faciunt saepe vehementius.“ (Cic. Tusc. 4, 52)[2]
Übersetzungen
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „vinolentia“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3500.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vinulentia“
Quellen:
- Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 373.
- Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 386–387.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.