üürnik
üürnik (Estnisch)
    
    Substantiv
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | üürnik | üürnikud | 
| Genitiv | üürniku | üürnike üürnikkude | 
| Partitiv | üürnikku | üürnikke üürnikkusid | 
| Illativ | üürnikku üürnikusse | üürnikkudesse üürnikesse | 
| Inessiv | üürnikus | üürnikkudes üürnikes | 
| Elativ | üürnikust | üürnikkudest üürnikest | 
| Allativ | üürnikule | üürnikkudele üürnikele | 
| Adessiv | üürnikul | üürnikkudel üürnikel | 
| Ablativ | üürnikult | üürnikkudelt üürnikelt | 
| Translativ | üürnikuks | üürnikkudeks üürnikeks | 
| Terminativ | üürnikuni | üürnikkudeni üürnikeni | 
| Essiv | üürnikuna | üürnikkudena üürnikena | 
| Abessiv | üürnikuta | üürnikkudeta | 
| Komitativ | üürnikuga | üürnikkudega | 
Worttrennung:
- üür·nik, Plural: üür·ni·kud
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Mieter, Mieterin
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.