ırmak
ırmak (Türkisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | ırmak (ایرماق) | ırmaklar (ایرماقلر) |
| Akkusativ | ırmağı (ایرماغی) | ırmakları (باشاریلری) |
| Dativ | ırmağa (ایرماغه) | ırmaklara (ایرماقلره) |
| Lokativ | ırmakta (ایرماقده) | ırmaklarda (ایرماقلرده) |
| Ablativ | ırmaktan (ایرماقدن) | ırmaklardan (ایرماقلردن) |
| Genitiv | ırmağın (ایرماغڭ) | ırmakların (ایرماقلرڭ) |
| Alle weiteren Formen: Flexion:ırmak | ||
Worttrennung:
- ır·mak
In arabischer Schrift:
- ارماق , ایرمق , ایرماق
Aussprache:
- IPA: [ɨrˈmɑk]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Synonyme:
- akarsu, nehir
Beispiele:
- [1]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.