Caryatis

Caryatis (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ Caryātis Caryātidēs
Genitiv Caryātidis Caryātidum
Dativ Caryātidī Caryātidibus
Akkusativ Caryātidem Caryātidēs
Vokativ Caryātis Caryātidēs
Ablativ Caryātide Caryātidibus

Worttrennung:

Ca·ry·a·tis, Genitiv: Ca·ry·a·ti·dis

Bedeutungen:

[1] meist im Plural, Architektur: Karyatide

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen Καρυᾶτις (Karyatis)  grc[1]

Beispiele:

[1] „quemadmodum si quis statuas marmoreas muliebres stolatas, quae caryatides dicuntur, pro columnis in opere statuerit et insuper mutulos et coronas conlocaverit, percontantibus ita reddet rationem.“ (Vitr. 1, 1, 5)[2]

Entlehnungen:

deutsch: Karyatide

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Caryae“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1012-1013.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Caryatides
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Caryatides“ Seite 307.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.