Flexion:vera

vera (Konjugation) (Isländisch), unregelmäßig

↑ zurück zu vera
Indikativ - framsöguháttur
Präsens
nútíð
Imperfekt
þátíð
Perfekt
liðin tíð
Futur
framtíð
ég er var hef ver mun vera
þú ert varst hefur ver munt vera
hann/ hún/ það er var hefur ver mun vera
við erum vorum höfum ver munum vera
þið eruð voruð hafið ver munuð vera
þeir/ þær/ þau eru voru hafa ver munu vera
Plusquamperfekt
Futurum exaktum
Konditional
Präsens
Konditional
Vergangenheit
ég hafði ver mun hafa ver mundi vera mundi hafa ver
þú hafðir ver munt hafa ver mundir vera mundir hafa ver
hann/ hún/ það hafði ver mun hafa ver mundi vera mundi hafa ver
við höfðum ver munum hafa ver mundum vera mundum hafa ver
þið höfðuð ver munuð hafa ver munduð vera munduð hafa ver
þeir/ þær/ þau höfðu ver munu hafa ver mundu vera mundu hafa ver
Konjunktiv - viðtengingarháttur
Präsens
nútíð
Imperfekt
þátíð
Perfekt
liðin tíð
Plusquamperfekt
ég væri hafi ver hefði ver
þú sért værir hafir ver hefðir ver
hann/ hún/ það væri hafi ver hefði ver
við séum værum höfum ver hefðum ver
þið séuð væruð hafið ver hefðuð ver
þeir/ þær/ þau séu væru hafi ver hefðu ver
Imperativ - boðháttur
Präsens
nútíð
þú ver, vertu
við verum
þið verið
Infinitiv
nafnháttur
Partizip 1
lýsingarháttur nútíðar
Partizip 2
lýsingarháttur þátíðar
Supinum
sagnbót
vera verandi verið verið
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.