abacheln
abacheln (Deutsch (Jenisch))
Verb
| Person | Wortform | |||
|---|---|---|---|---|
| Präsens | ich | achele ab | ||
| du | achelst ab | |||
| er, sie, es | achelt ab | |||
| Präteritum | ich | achelte ab | ||
| Konjunktiv II | ich | achelte ab | ||
| Imperativ | Singular | achele ab! | ||
| Plural | achelt ab! | |||
| Perfekt | Partizip II | Hilfsverb | ||
| abgeachelt | haben | |||
Alle weiteren Formen: Flexion:abacheln | ||||
Worttrennung:
- ab·acheln, Präteritum: achel·te ab, Partizip II: ab·ge·achelt
Aussprache:
- IPA: [ˈapˌaːxl̩n]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.