abecadlarka
abecadlarka (Polnisch)
Substantiv, f
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | abecadlarka | abecadlarki |
Genitiv | abecadlarki | abecadlarek |
Dativ | abecadlarce | abecadlarkom |
Akkusativ | abecadlarkę | abecadlarki |
Instrumental | abecadlarką | abecadlarkami |
Lokativ | abecadlarce | abecadlarkach |
Vokativ | abecadlarko | abecadlarki |
Worttrennung:
- a·be·ca·dlar·ka, Plural: a·be·ca·dlar·ki
Aussprache:
- IPA: [abɛt͡saˈdlarka], Plural: [abɛt͡saˈdlarci]
- Hörbeispiele:
abecadlarka (Info), Plural: —
Bedeutungen:
- [1] veraltet: Abecedarierin, Abcdarierin, Abc-Schützin
- [2] veraltet, übertragen: Neuling, Novizin, Anfängerin
Männliche Wortformen:
- [1, 2] abecadlarz
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 2.
- [2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 4.
- [1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „abecadlarka“, Seite 2.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.