abecedariusz

abecedariusz (Polnisch)

Substantiv, m
Singular Plural
Nominativ abecedariusz abecedariusze
Genitiv abecedariusza abecedariuszy
Dativ abecedariuszowi abecedariuszom
Akkusativ abecedariusz abecedariusze
Instrumental abecedariuszem abecedariuszami
Lokativ abecedariuszu abecedariuszach
Vokativ abecedariuszu abecedariusze

Worttrennung:

a·be·ce·da·riusz, Plural: a·be·ce·da·riu·sze

Aussprache:

IPA: [abɛt͡sɛˈdarjuʃ], Plural: [abɛt͡sɛdarˈjuʃɛ]
Hörbeispiele:  abecedariusz (Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Literatur: Abecedarius, Abcdarius
[2] veraltet: alphabetisches Verzeichnis

Herkunft:

seit dem 17. Jahrhundert bezeugte Entlehnung aus dem spätlateinischen abecedarius → la ‚alphabetisch‘[1][2][3]

Oberbegriffe:

[1] utwór

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] abecadło, litera, strofa, wers

Übersetzungen
 [1] Literatur: Abecedarius, Abcdarius
 [2] veraltet: alphabetisches Verzeichnis
Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „abecedariusz“
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „abecedariusz“
[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 1.
[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 6.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abecedariusz“
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „abecedariusz“
[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „abecedarjusz“ Seite 4.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „abecedariusz“

Quellen:

  1. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 1.
  2. Izabela Malmor: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. ParkEdukacja – Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, Seite 32.
  3. Krystyna Długosz-Kurczabowa: Słownik etymologiczny języka polskiego. 2. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 83-01-14361-4, Seite 14.

Substantiv, m
Singular Plural
Nominativ abecedariusz abecedariusze
Genitiv abecedariusza abecedariuszy
Dativ abecedariuszowi abecedariuszom
Akkusativ abecedariusza abecedariuszy
Instrumental abecedariuszem abecedariuszami
Lokativ abecedariuszu abecedariuszach
Vokativ abecedariuszu abecedariusze

Nebenformen:

abiecadlarz, abecadlarz

Worttrennung:

a·be·ce·da·riusz, Plural: a·be·ce·da·riu·sze

Aussprache:

IPA: [abɛt͡sɛˈdarjuʃ], Plural: [abɛt͡sɛdarˈjuʃɛ]
Hörbeispiele:  abecedariusz (Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Abecedarier, Abcdarier, Abecedarius, Abcdarius, Abc-Schütze
[2] veraltet, übertragen, auch Handwerk: Neuling, Novize, Anfänger

Beispiele:

[1]

Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag „abecadlarz“.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 2.
[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „abecedarjusz“ Seite 4.
[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „abecedaryusz“, Seite 2.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.