abhortari
abhortari (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | abhortor |
| 2. Person Singular | abhortāris | |
| 3. Person Singular | abhortātur | |
| 1. Person Plural | abhortāmur | |
| 2. Person Plural | abhortāminī | |
| 3. Person Plural | abhortāntur | |
| Perfekt | 1. Person Singular | abhortātus sum |
| Imperfekt | 1. Person Singular | abhortābar |
| Futur | 1. Person Singular | abhortābor |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | abhorter |
| Imperativ | Singular | abhortāre |
| Plural | abhortāminī | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:abhortari | ||
Worttrennung:
- ab·hor·ta·ri
Bedeutungen:
- [1] transitiv: von etwas abwenden
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Abhortor ἀποτρέπομαι“ (Gloss. II 242, 2)[1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhortor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 16.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhortor“ Spalte 83.
Quellen:
- Georg Goetz (Herausgeber): Thesaurus glossarum emendatarum. Pars prior. In: Corpus glossariorum Latinorum. A Gustavo Loewe inchoatum. Volumen VI, B. G. Teubner, Leipzig 1899 (Internet Archive), Seite 3.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.