addecere
addecēre (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | — | 
| 2. Person Singular | — | |
| 3. Person Singular | addecet | |
| 1. Person Plural | — | |
| 2. Person Plural | — | |
| 3. Person Plural | — | |
| Perfekt | 1. Person Singular | — | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | — | 
| Futur | 1. Person Singular | — | 
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | — | 
| Imperativ | Singular | — | 
| Plural | — | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:addecere | ||
Anmerkung zur Flexion:
- Allein die Form addecet ist klassisch überliefert.
Worttrennung:
- ad·de·ce·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
Herkunft:
Gegenwörter:
- [1] dedecere
Beispiele:
- [1] „Sed virum vera virtute vivere animatum addecet“[1]
- [1] „Meo me aequomst morigerum patri: eius studio servire addecet.“[2]
- [1] „Qui si decem habeas linguas, mutum esse addecet.“[3]
- [1] „haut te quidem, magnanime, mirari addecet:“[4]
Übersetzungen
    
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „addecet“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 106
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 „addecet“ Seite 11
Quellen:
- Quintus Ennius, Tragoediarum fragmenta, 257
- Titus Maccius Plautus, Amphitruo, 1004
- Titus Maccius Plautus, Bacchides, 128
- Lucius Annaeus Seneca, Oedipus, 294
Ähnliche Wörter (Latein):
- ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: addicere
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.