ajent

Worttrennung:

a·jent, Plural: a·jen·ci

Aussprache:

IPA: [ˈajɛnt]

Hörbeispiele:  ajent ^(Info)

Bedeutungen:

[1] veraltet, auch Handel: Person, die die Intressen von jemand anderem, ehemals eines Hofes und heute meist eines Unternehmen oder einer Firma vertritt; Agent, Vertreter, Vermittler

[2] veraltet, Recht: Referendar

[3] veraltet, Polizei: Geheimpolizist

[4] Handel: Pächter

Synonyme:

[1] agent

[2] agent, aplikant

[3] agent

Weibliche Wortformen:

[1, 4] ajentka

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[4] ajent baru, ajent sklepu

[4] Polnischer Wikipedia-Artikel „ajent“

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „ajent“

[*] Słownik Języka Polskiego – PWN: „ajent“

[1, 4] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 30.

[1, 4] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 24.

[1, 4] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 11.

[1, 4] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 134.

[1, 4] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 18.

[1, 3, 4] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „ajent“

[1, 3, 4] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „ajent“

[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 13.

[1, 2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 9.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „ajent“