astare
astare (Latein)
    
    Verb
    
| Zeitform | Person | Wortform | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | astō | 
| 2. Person Singular | astās | |
| 3. Person Singular | astat | |
| 1. Person Plural | astāmus | |
| 2. Person Plural | astātis | |
| 3. Person Plural | astant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | astitī | 
| Imperfekt | 1. Person Singular | astābam | 
| Futur | 1. Person Singular | astābō | 
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | astem | 
| Imperativ | Singular | astā | 
| Plural | astāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:astare | ||
Nebenformen:
- adstare
Worttrennung:
- a·sta·re
Bedeutungen:
- [1] intransitiv: stehend anwesend sein; dabeistehen
- [2] intransitiv: helfend zur Seite stehen; helfen, unterstützen
Herkunft:
Beispiele:
Übersetzungen
    
| 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „asto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 657-658.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „asto“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „asto“ Seite 210.
Quellen:
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.